تأثیر هورمون ملاتونین در درمان سرطان سینه

درمان سرطان سینه با ملاتونین

تعدادی از محققان نقش بالقوه ملاتونین در مبارزه با سرطان را مورد بررسی قرار داده‌اند. بر اساس یافته‌های این مطالعات، پیشنهاد می‌شود که ملاتونین برای درمان سرطان‌های راست‌روده، ریه، تخمدان و پروستات و همچنین برای ملانوما و تومورهای مغزی، مفید است. تا به حال بیشترین استفاده از ملاتونین جهت درمان سرطان سینه بوده است.

طبق نظر دکتر استیون هیل، استادیار دانشگاه تولان و محقق مرکز سرطان، بیش از نیمی از زنان مبتلا به سرطان سینه میزان کمتر از حد طبیعی ملاتونین دارند. این موضوع نشان می‌دهد، افزایش میزان آن ممکن است به زنان کمک کند تا سرطان سینه را درمان کرده یا از بروز آن، جلوگیری کنند. این نتیجه‌ای است که توسط مطالعات فراوانی اخذ شده است.

 

سرطان سینه در زنان بیشتر در رابطه با استروژن می‌باشد، هورمونی زنانه که هر ماه و طی تخمک‌گذاری تولید می‌شود. هر بار که زن باردار می‌شود، تخمک‌گذاری متوقف می‌شود و به او فرصتی داده می‌شود تا از استروژن دور باشد. به این علت است که زنانی که فرزندان کمتری دارند، بیشتر در معرض خطر سرطان سینه قرار دارند. به علاوه بنا بر نظر دکتر هیل، بیش از نیمی از زنان مبتلا به سرطان سینه، بخش‌هایی به نام گیرنده‌های استروژن دارند. این‌ها مناطقی شیمیایی هستند که تومور به استروژن واکنش می‌دهد؛ بنابراین هورمون استروژن رشد تومور را تحریک می‌کند.

به نظر می‌رسد که هورمون ملاتونین با این اثرات استروژن مقابله می‌کند و از این طریق، رشد تومورها را متوقف می‌نماید. درنهایت هم تومورها کوچک می‌شوند و یا به طور کلی از بین می‌روند. در آزمایش‌های انجام‌شده توسط دکتر هیل و همکارانش، سلول‌های سرطانی سینه با گیرنده‌های استروژنی در معرض ملاتونین با نور بسیار بالا قرار گرفتند. درنتیجه تعداد گیرنده‌های استروژنی به شدت کاهش یافت.

 

در دانشگاه آریزونا پروفسور دیوید بلاسک دریافت که ملاتونین مستقیماً رشد تومورهای سرطانی سینه را در آزمایشگاه متوقف می‌کند. بلاسک همچنین به چند صد موش آزمایشگاهی که مبتلا به سرطان سینه بودند، ملاتونین تجویز کرد و در نیمی از موارد تومورها تا 70-50 درصد کاهش یافتند. بلاسک دریافت که ملاتونین حداقل به اندازه داروی تاموکسیفن مؤثر است. تاموکسیفن داروی جدید بازدارنده استروژن است که قبلاً برای مبارزه با تومورهای سرطانی سینه استفاده می‌شد و عوارض جانبی کمتری نسبت به سایر داروها داشت.