500
500
بهترین راه درمان پرخوری در کودکان و بزرگسالان
پرخوری، هم در کودکان و هم در بزرگسالان و اغلب در غیاب گرسنگی اتفاق میافتد. مشکل پرخوری علاوه بر اینکه باعث افزایش وزن و چاقی فرد میشود، از نظر روحی هم فرد مبتلا را آزار خواهد داد؛ چراکه کنترل اوضاع از دست او خارج میشود. در این خبر نتایج یک مطالعه درباره بهترین راهکار درمان پرخوری ارائه خواهد شد.
چرا روشهای قدیمی کاهش پرخوری مؤثر نیستند؟
روشهایی که در حال حاضر برای درمان پرخوری وجود دارند بر مبنای محدود کردن غذای مصرفی و انجام تمرینات شدید ورزشی هستند. طبق نظر دکتر کری بوتل (Kerri Boutelle) استاد روانپزشکی و اطفال دانشگاه کالیفرنیا، چنین روشهایی برای اغلب کودکان، در طولانیمدت جوابگو نخواهد بود.
دکتر بوتل اشاره میکند که محیط پیرامون ما از طریق آگهیهای تبلیغاتی مختلف، رستورانها و فست فودهای متنوع و مملو از غذاهای خوشمزه و پرکالری، ما را ترغیب به خوردن زیاد میکند. ما زمانی که گرسنه نیستیم نیز غذا میخوریم و گاهی حتی غذا برای ما حکم پاداش را دارد!
پس مطمئناً مشکل افرادی که پرخوری میکنند، آگاهی از احساس سیری یا گرسنگیشان نیست؛ مسئله اینجاست که ما باید بیاموزیم چگونه وقتی دیگر گرسنه نیستیم، خوردن را متوقف کنیم. حتی اگر محیطمان مملو از خوراکیهای مورد علاقهمان باشد.
تفاوت روش قدیمی کاهش پرخوری و روش جدید در چیست؟
در مطالعه دکتر بوتل و همکارانش که نتایج آن به تازگی منتشر شده است، دو روش کاهش پرخوری قدیمی و جدید با هم مقایسه شدهاند.
در این مطالعه 36 کودک 8 تا 12 ساله با پرخوری بیش از حد و والدین آنها شرکت داده شدند. این افراد به دو گروه تقسیم شدند و در هر گروه به مدت هشت هفته تحت آموزش و نظارت قرار گرفتند:
- گروه اول که گروه "آگاهی از اشتها" نامیده شد، کودکان و والدینی بودند که در مورد شناخت پیامهای داخلی گرسنگی، سیری و نحوه صحیح پاسخ به آنها آموزش میدیدند. در واقع این افراد میآموختند که متوجه زمان سیری و گرسنگی خود باشند تا از خوردن عجولانه و بیش از نیاز خود اجتناب کنند.
- گروه دیگر که گروه "مواجهه با میل" نامیده شدند، کودکان و والدینی بودند که جهت مقاومت در برابر مواد غذایی مورد علاقه و میلشان برای پرخوری، آموزش میدیدند. آنها یاد میگرفتند که در زمان سیری وقتی در کنار غذای مورد علاقه شان قرار گرفتند چگونه واکنش دهند.
کودکان و والدین آنها در هر دو گروه غذای خود را به کلینیک میآوردند و تحت نظارت گروه تحقیقاتی آن را صرف میکردند.
کدام روش در کاهش پرخوری تأثیر بیشتری دارد؟
دکتر بوتل میگوید: گرچه نتایج مطالعه اصلی در مقیاس بزرگتر پس از چند سال منتشر خواهد شد، اما تا اینجا مشخص شد که هر دو گروه بعد از شرکت در این مطالعه احساس کنترل بیشتری در پرخوری پیش از احساس سیری داشتند.
نتایج اولیه همچنین نشان داد که روش کنترل میل به پرخوری با وجود قرار گرفتن در معرض غذاهای مورد علاقه، میتواند تأثیر بیشتری در کاهش پرخوری در زمان سیری داشته باشد؛ که این تأثیر حتی تا 6 ماه پس از درمان نیز ادامه داشت.
کودکان و والدین آنها در گروه مواجهه با میل، حداقل زمانی معادل 20 دقیقه را برای غذای مورد علاقهشان صرف میکردند؛ به آن نگاه میکردند، آن را بو میکردند و قطعاتی کوچک از آن را میخوردند؛ پس از آن غذا را کنار میگذاشتند و در مقابل خوردن بیشتر خودداری میکردند. همین باعث کاهش میل آنها برای خوردن میشد.
شاید بتوان از این مطالعه اینچنین نتیجه گرفت که برای کسب بهترین نتیجه در کنترل پرخوری باید از ترکیب هر دو روش استفاده کنیم:
فرد باید این مهارت را بیاموزد که پیش از احساس سیری نسبت به پیامهای سیری یا گرسنگی بدنش آگاه باشد و در زمان سیری حتی اگر به غذای موردعلاقهاش دسترسی داشت، میل خود را به پرخوری با بهکارگیری یکسری مهارتها کنترل کند.
1396/08/11